HIPOTERAPIA

 

Czym jest?  - To forma rehabilitacji psycho-ruchowej, do której stosuje się konia. Jest jedną z form rehabilitacji  oddziałującej jednocześnie ruchowo, sensorycznie, psychicznie i społecznie. Hipoterapia jest ściśle ze sobą powiązana z innymi metodami rehabilitacyjnymi i terapeutycznymi i w pełni korzysta z ich dorobku naukowego.

Celem terapii z elementami jazdy konnej jest przywrócenie podopiecznym sprawności fizycznej i psychicznej w możliwym do osiągnięcia zakresie. Hipoterapia stanowi jeden z elementów rehabilitacji leczniczej i jako taka jest prowadzona przez specjaistę z uprawnieniami.

 

Hipoterapeuta pełni rolę asekurującą, zapewniając bezpieczeństwo oraz rolę przewodnika w kontakcie ze zwierzęciem. Hipoterapeucie i dziecku podczas zajeć - towarzyszy opiekun podopiecznego.
Konie stosowane w hipoterapii dobiera się starannie pod kątem pożądanych cech, muszą one być m.in.: łagodne, posłuszne, o odpowiedniej budowie i wieku, ponadto, koń powinien być dobrany do jeźdźca, do jego wzrostu i potrzeb rehabilitacyjnych.

Można wyróżnić kilka form hipoterapii:

• Terapia ruchem konia - polega na biernym poddawaniu pacjenta ruchom konia.

• Fizjoterapia na koniu - jest to gimnastyka lecznicza na koniu, polega na wykonywaniu przez podopiecznego ćwiczeń na koniu.

• Psychopedagogiczna jazda konna i wotyżerka - wskazana dla  osób z problemami emocjonalnymi, psychicznymi oraz z upośledzeniem umysłowym. Terapia odbywa się zgodnie z zaleceniami psychologa, psychoterapeuty. Obejmuje zajęcia zarówno na koniu jak i przy koniu.

• Terapia kontaktem z koniem - najważniejsza w tej formie terapii jest  więź emocjonalna podopiecznego z koniem. Stosowana jest  głównie u osób z zaburzeniami psychicznymi i emocjonalnymi, a także w przypadku występowania  przeciwwskazań do jazdy konnej

 

 

 

Pozytywny wpływ hipoterapii:

• korygowanie postawy ciała;
• regulacja napięcia mięśniowego;
• kontakt z przyrodą, działanie motywacyjne;
• doskonalenie równowagi, koordynacji, orientacji w przestrzeni, schematu własnego ciała, poczucia rytmu;
• stymulacja i normalizacja czucia powierzchniowego;
• zwiększenie poczucia własnej wartości, zmniejszenie zaburzeń emocjonalnych;
• rozwijanie pozytywnych kontaktów społecznych
• przekazywanie wzorca chodu /dla podopiecznych chodzących samodzielnie w nieprawidłowym wzorcu, uczących się chodzić oraz siedzących samodzielnie, ale niestabilnie/

 

Inną szczególną cechą hipoterapii są możliwości pracy z dziećmi autystycznymi, ponieważ, jak zauważył Monty Roberts osoby autystyczne i konie wykazują wiele podobieństw w postrzeganiu, reagowaniu i porozumiewaniu się.